1.Շարունակի՛ր և ավարտի՛ր տասը նախադասությամբ:
Ծովը խաղաղ էր քնած երեխայի նման: Արևը դեռ չէր ծագել, և վաղորդայնի լռության մեջ ինչ-որ խորհուրդ կար: Թվում էր, թե ամբողջ աշխարհն է քնած: Բայց մի մարդ ծովափի խոնավ ավազին նստած էր միայնակ: Ի՞նչն էր այդքան վաղ ծովափ բերել նրան:
Նա չեր կարողանում մոռանալ նախորդ օրվա դեպքը։
Չեր կարողանում մոռանալ այն խեղդվող աղջկա օգնության կանչը։
Վաղորդյան լռության մեջ այդ օգնության կանչը զրնգում էր նրա ականջներում։
Նա չեր կարողանում հաշտվել այն մտքի հետ, որ չկարողացավ փրկել աղջկա կյանքը։ Չե՞ որ ինքը ամենալավ փրկարարն էր։ Նա ինքն իր հետ կռիվ էր տալիս։ Աղջիկը այնքան երիտասարդ էր։
Նա նոր էր կյանք մտել։ Չեր հասցրել ընտանիք կազմել, ընկեր ունենալ։
Իսկ այս չար ալիքները զրկեցին նրան կյանքից։
Ծովը նրա հետ դաժան վարվեց և այդ մարդը չեր կարողանում ներել իր սիրելի ծովին։